Najlepsze dla nich warunki są podczas owulacji – wtedy w pochwie panuje środowisko zasadowe, a śluz wytwarzany w szyjce macicy sprawia, że plemnikom łatwiej dotrzeć do komórki jajowej. Niestety, w nasieniu może się znaleźć nawet prawie miliard plemników i wszystkie mogą być niewystarczająco silne, aby dotrzeć do „mety”. Wykonanie diagnostyki pod kątem nieprawidłowości w regionie AZF rekomendowane jest szczególnie mężczyznom z potwierdzoną skrajną azoospermią (brak plemników w nasieniu) bądź oligozoospermią (skrajnie mało plemników w nasieniu). Przed przystąpieniem do badania należy pamiętać o skonsultowaniu swojej sytuacji medycznej z Leniwe plemniki. autor: Gość » 19 kwie 2004 12:35. Wyniki badania nasienia mojego męża nieco mnie martwią. Liczba i żywotność są OK, natomiast ruchliwość - beznadziejna. Sami zerknijcie: Objętość - 3 ml. Liczba - 58 mln/ml (174 mln w ejakulacie) Żywotność - 95% plemników żywych. Liczba plemników o prawidłowej budowie - 88%. Brak plemników w nasieniu, czyli zdiagnozowana azoospermia ABSOLUTNIE nie wyklucza szans na posiadanie potomstwa, ponieważ często ich „brak” jest tylko pozorny, a współczesna medycyna z powodzeniem pomaga wielu „potrzebującym” panom. 1.Suplementacja antyoksydantów (A,C,E/większa ruchliwość plemników, większa ilość plemników w nasieniu, lepsza jakość błon plemników) 2.Suplementacja: witamina C, likopen, beta-karoten, cynk (2x250mg, tracony z wytryskiem), kwas foliowy, selen (większa ruchliwość plemników), l-karnityna (większa ruchliwość plemników) Analiza nasienia ocenia liczbę plemników i następujące czynniki: Objętość nasienia ; Stężenie nasienia ; Poruszanie plemników ; Morfologia plemników ; Niektóre osoby mogą mieć niski lub brak plemników obecnych w wytrysku. Nie zawsze oznacza to, że ich jądra nie wytwarzają nasienia. Stan, który lekarze nazywają azoospermią Aokny. Witam. W nasienia męża brak plemników. W osadzie znaleziono 5 plemników w ruchu D. 3 plemniki żywe i 2 martwe. Czy w związku z tym wskazana jest dalsza diagnostyka czy raczej wszytko przesadzone MĘŻCZYZNA, 36 LAT ponad rok temu Morwa biała - idealna dla diabetyków i chorych na nerki Morwa biała została przywieziona do Polski w latach pięćdziesiątych jako przysmak jedwabników. Jednak dopiero po latach doceniono jej zdrowotne właściwości. Wyciąg z owocu morwy działa przeciwbakteryjnie i odrobacza nasz organizm. A picie ekstraktu z liści morwy osłabia tworzenie się neurotoksycznych związków, które odgrywają znaczącą rolę w powstawaniu choroby Alzheimera. Morwa powoduje ograniczenie wchłaniania cukrów ? zmniejsza więc produkcję tłuszczu i odkładanie się tkanki tłuszczowej. Wyrównuje też poziom cukru we krwi, dlatego jest polecana diabetykom. Owoce morwy mają działanie przeciwgorączkowe i moczopędne. Podobnie jak jeżyny zawierają cukry, witaminy i minerały, dlatego warto je pić przy anemii, przeziębieniach, miażdżycy i chorobach nerek. Wskazana stymulacja chormonalna na "przyrost" plemników. Badania z krwi np testosteron i inne. Badania obrazowe, usg ..... Nalezy też wykluczyć zakażenia i choroby przenoszone płciowo. Proszę sie nie poddawać. KG 0 Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Koncentracja plemników w badaniu nasienia – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska Czy z takimi badaniami nasienia jest szansa na ciążę? – odpowiada Lek. Tomasz Budlewski Co może oznaczać wynik badania nasienia partnera? – odpowiada Dr n. med. Wojciech Cieślikowski Jak interpretować wynik badania nasienia męża? – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska Ilość plemników w ejakulacie w badaniu nasienia – odpowiada Lek. Paweł Baljon Jak poprawić stan mojego nasienia? – odpowiada Lek. Bartłomiej Grochot Wynik badania nasienia 24-latka do analizy – odpowiada Aleksander Ropielewski Wyniki nasienia mojego męża – odpowiada Lek. Bartłomiej Grochot Wynik badania nasienia a szanse na poczęcie dziecka – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska Co oznacza wynik koncentracji plemników? – odpowiada Lek. Tomasz Budlewski artykuły Na płodność mężczyzny wpływa ilość plemników znajdujących się w ejakulacie. Zgodnie z normami nasienia powinno ich tam być co najmniej 40 milionów. Istotne jest również ich stężenie, czyli ilość plemników przypadających na jeden mililitr spermy. Według Światowej Organizacji Zdrowia prawidłowa ilość plemników w ejakulacie wynosi od 20 mln/ml do 250 mln/ml. W przypadku, gdy ilość plemników u mężczyzny jest mniejsza lub większa niż wskazuje norma wówczas mówi się o takich chorobach jak: - azoospermia, gdy w ejakulacie nie ma żadnych plemników (brak plemników), - oligozoospermia ekstremalna (kryptozoospermia, oligospermia ekstermalna), gdy w jednym mililitrze ejakulatu występują pojedyncze plemniki, - oligozoospermia bardzo ciężka (oligospermia bardzo ciężka), gdy ilość plemników w ejakulacie wynosi od 1 do 5 mln/ml, - oligozoospermia ciężka (oligospermia ciężka), gdy ilość plemników w ejakulacie wynosi od 5 do 10 mln/ml, - oligozoospermia lekka (oligospermia lekka), gdy ilość plemników w ejakulacie wynosi od 10 do 20 mln/ml, - polizoospermia, gdy w jednym mililitrze ejakulatu znajduje się powyżej 250 mln plemników. Azoospermia Azoospermia najczęściej jest spowodowana: - niedorozwojem lub zanikiem jąder, - utratą jąder lub ich czynności (wskutek chorób, niektórych leków np. przeciwnowotworowych lub radioterapii), - lub niedrożnością dróg nasiennych. Niekiedy może mieć podłoże dziedziczne. Przy prawidłowej wielkości jąder oraz prawidłowym stężeniu FSH w surowicy krwi brak plemników w nasieniu sugeruje niepłodność zaporową, która może być wywołana: - wrodzonym brakiem nasieniowodów, - zrośnięciem dróg wyprowadzających nasienie w wyniku procesów zapalnych, urazowych, - oraz Zespołem Younga (rzadko występującym w naszej sferze geograficznej). Powyższe przyczyny należy różnicować z zablokowaniem spermatogenezy w kanalikach nasiennych (pierwotne uszkodzenie nabłonka plemnikotwórczego). Przy mniejszych jądrach - mniejszych niż 15 ml, - małej objętości nasienia, niskich poziomach gonadotropin (lub jedynie FSH) oraz hypoandrogenizmie brak plemników sugeruje wtórne uszkodzenie jąder, które powstaje w przebiegu: - hypogonadyzmu hypogonadotropowego, - izolowanego braku wydzielania poszczególnych gonadotropin, - zespołu Kallmana - oraz guzów przysadkowych. Przy izolowanym niedoborze FSH rozważa się możliwość supresji gonadotropin przez leki (androgeny, estrogeny, glikokortykoidy), guzy hormonalnie czynne oraz wrodzony przerost nadnerczy. Azoospermia przy zmniejszonej objętości jąder, wzmożonej ich konsystencji oraz wysokim stężeniu FSH jest najczęściej spotykana i może świadczyć o pierwotnym uszkodzeniu kanalików nasiennych w jądrach: - w przebiegu Zespołu Klinefeltera, - jako konsekwencja niezstąpionych jąder, przebycia zapalenia jąder lub chemio- i radioterapii. Niekiedy ma charakter jatrogenny, po operacjach fiksujących jądra, leczeniu przepuklin pachwinowych najczęściej jednak pierwotne uszkodzenie kanalików nasiennych ma nieustaloną przyczynę. Przy podejrzeniu azoospermii wykonywana jest biopsja jądra. Pozwala ona ocenić spermatogenezę i określić, czy brak plemników w ejakulacie jest spowodowany niedrożnością nasieniowodów, czy też istnieje inna jego przyczyna. W przypadku niedrożności/zwężenia nasieniowodów możliwe jest leczenie operacyjne, które poprawia ejakulat u 99% pacjentów. Brak plemników w nasieniu może mieć również podłoże genetyczne. Przykładowo zmiany genetyczne (mikrodelecje) występujące na długim ramieniu chromosomu Y powodują uszkodzenie genów odpowiedzialnych za powstawanie enzymów biorących udział w powstawaniu plemników (w spermatogenezie). Stąd też badana jest obecność 9 różnych mikodelecji w regionie AZF za pomocą techniki multiplex-PCR. Możliwość efektywnego leczenia azooospermii można przewidzieć na podstawie wyników badań hormonalnych, bez odchyleń, w których nie należy brać leków hormonalnych. Oligozoospermia (oligospermia) Oligospermia występuje wtedy, gdy ilość plemników w ejakulacie jest mniejsza niż 20 milinów na mililitr. Oligospermia najczęściej jest spowodowana pierwotnym uszkodzeniem funkcji kanalika nasiennego bez ustalonej przyczyny. Może być również spowodowana wtórnym uszkodzeniem kanalików nasiennych lub przeszkodami w drogach wyprowadzających nasienie (np. torbiele nasieniowodu). W diagnostyce różnicowej należy zwrócić uwagę na przyjmowane leki szczególnie androgeny i gonadotropiny. Bardzo rzadko oligospermia jest spowodowana przyczynami immunologicznymi. Oligospermii często towarzyszą inne nieprawidłowe parametry spermiogramu. Polizoospermia Polizoospermia występuje wówczas, gdy ilość plemników ejakulacie wynosi powyżej 250 ml/ml. Prowadzi to do zbyt wysokiego stężenie spermy w ejakulacie, co może powodować problemy z płodnością. Dzieje się tak, gdyż zbyt duża koncentracja plemników może ograniczać ich możliwość poruszania się. Należy pamiętać, że azoospermia, kryptozoospermia, oligospermia, polizoospermia czy też normospermia (=prawidłowa ilość plemników w jednym mililitrze ejakulatu) nie może być zdiagnozowana na podstawie pojedynczego badania nasienia. Wyniki spermiogramu dotyczą aktualnego stanu ejakulatu, a nieprawidłowe parametry mogą być spowodowane np. gorączką poprzedzającą badanie nasienia. Światowa Organizacja Zdrowia (World Health Organization – WHO) definiuje niepłodność jako niezdolność uzyskania ciąży przez okres 12 miesięcy, mimo regularnych stosunków płciowych, bez stosowania metod antykoncepcyjnych. Szacuje się, że 60–80 mln par na świecie stale lub okresowo jest dotkniętych problemem niepłodności, a w populacji polskiej z niepłodnością zmaga się ok. 1,5 mln par rocznie. W ok. 40% przypadków za niepłodność pary odpowiada czynnik męski. W niepłodności proces diagnostyczny zawsze powinien obejmować równoczasowo oboje partnerów. Światowa Organizacja Zdrowia definiuje niepłodność jako niezdolność uzyskania ciąży przez okres 12 miesięcy, mimo regularnych (2–4 razy w tygodniu) stosunków płciowych, bez stosowania metod antykoncepcyjnych. Chociaż dane statystyczne są rozbieżne, w ok. 40% przypadków za niepłodność pary odpowiada czynnik męski. Odsetek ten wzrasta wraz ze wzrostem czasu oczekiwania na ciążę, gdyż w niepłodności męskiej rzadziej udaje się ustalić przyczynę i wdrożyć skuteczne leczenie [1]. Szacuje się, że 60–80 mln par na świecie stale lub okresowo jest dotkniętych problemem niepłodności, a w populacji polskiej z niepłodnością zmaga się ok. 1,5 mln par rocznie. Już w 2015 r. autorzy Raportu Koalicji na rzecz Kompleksowej Terapii Niepłodności bili na alarm w kwestii płodności Polaków. Według prognoz GUS, w ciągu najbliższych 3 dekad polska populacja zmniejszy się o ponad 10%, a tak drastyczny spadek liczby ludności w głównej mierze będzie spowodowany zmniejszaniem się liczby urodzeń. Oczywiście, ma na to wpływ nie tylko biologiczna zdolność do rozrodu, ale także chęć rodzicielstwa czy też względy ekonomiczne. Tym niemniej, umożliwienie zaspokojenia potrzeby posiadania potomka poprzez właściwą profilaktykę, diagnostykę i leczenie niepłodności powinno być jednym z priorytetów współczesnej medycyny, nie tylko dla dobra przyszłych rodziców, ale całej populacji. Współczesny model życia promujący opóźnianie planów prokreacyjnych, obarczony dużą dozą stresu, a także coraz mniej korzystne warunki środowiskowe, pogłębiają problem niepłodności, stawiając przed medycyną rozrodu nie lada wyzwanie [2].POLECAMY Diagnostyka i przyczyny niepłodności męskiej W niepłodności proces diagnostyczny zawsze powinien obejmować równoczasowo oboje partnerów, a stwierdzenie nieprawidłowości w badaniu podmiotowym lub przedmiotowym u któregokolwiek z nich czy też odpowiedni wiek usprawiedliwia wcześniejsze (niż 12 miesięcy) podjęcie diagnostyki. Prócz wnikliwego wywiadu podstawą procesu diagnostycznego u mężczyzn jest dwukrotne (w odstępie 2–3 miesięcy) badanie nasienia i jego analiza zgodnie z zaleceniami WHO. Aktualnie obowiązujące wartości referencyjne podano w tabeli 1, natomiast są one mniej restrykcyjne niż te obowiązujące nieco ponad dekadę temu, co jest odzwierciedleniem populacyjnego pogorszenia jakości nasienia. Niezliczona liczba badań potwierdza, że winą za taki stan można obarczać szeroko pojęte zanieczyszczenie środowiska, gorszą jakość pożywienia, niewłaściwy styl życia czy stres [3]. Stwierdzenie nieprawidłowości w seminogramie nie upoważnia jednak do rozpoznania niepłodności, a obliguje do poszerzenia diagnostyki o badania obrazowe, hormonalne czy też genetyczne. Warto mieć jednak świadomość, że u niemal 1/3 pacjentów dokonanie ostatecznego rozpoznania nie będzie możliwe, natomiast u części ewentualne opcje terapeutyczne będą znacząco ograniczone. Niniejszy artykuł skupia się na jednostkach chorobowych układu rozrodczego, w których skuteczna interwencja terapeutyczna jest możliwa. Tab. 1. Dolne granice wartości referencyjnych (5. centyl i 95-procentowy przedział ufności) dla parametrów nasienia według [4] Parametr Dolna granica referencyjna (zakres) Objętość nasienia (ml) 1,5 (1,4–1,7) Całkowita liczba plemników (106/ejakulat) 39 (33–46) Koncentracja plemników (106/mL) 15 (12–16) Całkowita ruchliwość plemników (%) 40 (38–42) Ruch postępowy plemników (%) 32 (31–34) Żywotność plemników – plemniki żywe (%) 58 (55–63) Morfologia plemników – formy prawidłowe (%) 4 (3,0–4,0) Tab. 2. Najczęstsze przyczyny niepłodności męskiej [4] Niepłodność idiopatyczna 30% Żylaki powrózka nasiennego 14,8% Hipogonadyzm 10,1% Niezstąpienie jąder 8,4% Nowotwory złośliwe 7,8% Tab. 3. Przyczyny niepłodności męskiej – podział Przedjądrowe Jądrowe Pozajądrowe hipogonadyzm hipogonadotropowy nadmiar androgenów (np. wrodzony przerost nadnerczy, stosowanie sterydów anabolicznych) nadmiar estrogenów (np. marskość wątroby, leki, nowotwory produkujące estrogeny) hiperprolaktynemia choroby tarczycy nadmiar glikokortykosteroidów (np. zespół Cushinga) narażenie środowiskowe na czynniki toksyczne styl życia (np. otyłość, stres) wnętrostwo wrodzone/nabyte zaburzenia budowy jąder urazy/zapalenia/niedokrwienie jądra idiopatyczne zaburzenie czynności jąder niedrożność dróg wyprowadzających nasienie (zwykle pourazowa/pozapalna) zaburzenia ruchliwości plemników (przeciwciała przeciwplemnikowe, zaburzenie dojrzewania plemników) zaburzenia erekcji/ejakulacji Żylaki powrózka nasiennego Żylaki powrózka nasiennego to najczęstsza uchwytna przyczyna niepłodności męskiej. W ok. 10% przypadków towarzyszy jej azoospermia, czyli całkowity brak plemników w ejakulacie. Wykazano, że leczenie żylaków powrózka nasiennego może skutkować powrotem płodności w przypadku oligozoospermii, objawów klinicznych i niepłodności niewytłumaczalnej innymi przyczynami. Nie należy jednak leczyć żylaków powrózka u niepłodnych mężczyzn, u których parametry nasienia są prawidłowe lub żylaki mają charakter subkliniczny. W zależności od zastosowanej metody obserwuje się różną skuteczność i powikłania, co przedstawiono w tabeli 4 [4]. Tab. 4. Skuteczność i powikłania w zależności od metody leczenia żylaków powrózka nasiennego [4] Leczenie Nawroty/przetrwanie (%) Charakterystyczne powikłania skleroterapia zstępująca 9,0 atrofia jadra, krwiak moszny, zapalenie najądrza, rumień moszny skleroterapia wstępująca 9,8 reakcja uczuleniowa na środek kontrastowy, bóle, przetrwałe zapalenie zakrzepowe żył, perforacja naczynia embolizacja wstępująca 3,8–10,9 zakrzepowe zapalenie żył, krwawienie, krwiak, zakażenie, perforacja naczynia, wodniak, nieprawidłowe ułożenie spirali, krwotok zaotrzewnowy, włóknienie, zwężenie moczowodu Operacje otwarte dostęp mosznowy – atrofia jądra, uszkodzenie tętnicy z ryzykiem niedokrwienia i zgorzeli jądra, krwiak, wodniak pooperacyjny dostęp pachwinowy 13,3 możliwość pominięcia gałęzi żyły jądrowej wysokie podwiązanie 29,0 wodniak jądra mikrochirurgia z dostępu przez kanał pachwinowy lub poniżej pierścienia powierzchownego kanału pachwinowego 0,8–4,0 wodniak jądra, uraz tętnicy, krwiak moszny laparoskopia 3,0–7,0 uraz tętnicy jądrowej i naczyń limfatycznych, uszkodzenie jelit, naczyń i nerwów, zapalenie otrzewnej, krwawienie, odma moszny, zakażenie rany Azoospermia obturacyjna Azoospermia obturacyjna to brak plemników w ejakulacie spowodowany niedrożnością dróg wyprowadzających plemniki do cewki moczowej. Najczęściej jest następstwem zabiegów operacyjnych czy też diagnostycznych w obrębie nasieniowodów i najądrzy, lecz występuje również jako powikłanie poinfekcyjne. W rzadkich przypadkach ma tło genetyczne, jak np. w mutacji genu CFTR i wrodzonym obustronnym braku nasieniowodów, w którym jedyną możliwością prokreacyjną jest pobranie plemników do zapłodnienia pozaustrojowego. Leczeniem z wyboru jest zwykle operacja obejmująca mikrochirurgiczną rekonstrukcję przewodów wyprowadzających plemniki, do których należy wazowazostomia (70–95,5% szans uzyskania drożności i 36–92% szans uzyskania ciąży) lub wazoepidydymostomia (30–90% szans uzyskania drożności i 20–50% szans uzyskania ciąży). W obu przypadkach możliwe jest pozyskanie plemników do zapłodnienia pozaustrojowego na wypadek niepowodzenia zabiegu. Istnieją również techniki przezcewkowe, np. resekcja wzgórka nasiennego [5]. Hipogonadyzm Hipogonadyzm to grupa schorzeń, których wspólnym wykładnikiem jest niewydolność jąder i niedobór testosteronu. Nie w każdym przypadku, szczególnie pierwotnego hipogonadyzmu, jest możliwa skuteczna interwencja terapeutyczna. W grupie chorych, u których niewydolność jąder ma charakter wtórny do niedoboru gonadotropin i jest spowodowana chociażby uszkodzeniem podwzgórza czy przysadki, spermatogeneza może być indukowana terapią hCG, hMG, rekombinowanym lub wysoko oczyszczonym FSH czy pulsacyjnym podawaniem preparatów GnRH [4]. Fizjologiczne poziomy testosteronu w surowicy można osiągnąć przy zastosowaniu standardowej dawki hCG 1500–5000 IU, podawanej domięśniowo lub podskórnie 2 razy w tygodniu. Można stosować również hCG w połączeniu z FSH (zwykle 150 IU 3 razy na tydzień domięśniowo lub podskórnie), co pobudza spermatogenezę i poprawia płodność [6]. U pacjentów, którzy nie planują rodzicielstwa, należy wdrożyć terapię substytucyjną testosteronem, nie może być ona jednak formą leczenia niepłodności [4]. Udowodniono, że terapia substytucyjna wysokimi dawkami testosteronu może powodować zaburzenia spermatogenezy z powodu tłumienia osi podwzgórze–przysadka–jądra i jest przeciwwskazana u niepłodnych par, które próbują zajść w ciążę. Przed rozpoczęciem takiej terapii u mężczyzny z hipogonadyzmem koniecznie należy uwzględnić jego plany prokreacyjne [7]. Ciekawą opcją terapeutyczną dla pacjentów z podwyższonym poziomem estradiolu, będącą na razie w fazie badań klinicznych, jest stosowanie inhibitorów aromatazy steroidowej (testolakton) lub niesteroidowej (anastrozol i letrozol). W wielu ośrodkach udowodniono pozytywny wpływ na profil hormonalny i parametry nasienia przy jednoczesnym dobrym profilu bezpieczeństwa. Chociaż dane są obiecujące, substancje wymagają dalszych badań w celu lepszej definicji skuteczności i wskazań [8, 9]. Niepłodność idiopatyczna U niemal 1/3 mężczyzn w toku diagnostyki nie udaje się ustalić ostatecznego podłoża niepłodności, upatrując jej przyczyn w niewłaściwym stylu życia czy narażeniu na szkodliwe czynniki środowiskowe. Redukcja stresu oksydacyjnego jako zjawiska szczególnie niesprzyjającego plemnikom i suplementacja mikroelementów niezbędnych do prawidłowej spermatogenezy wydają się właściwymi trendami terapeutycznym. Mimo początkowego sceptycyzmu i braku konkretnych wytycznych co do terapii, wiele badań ukazało tendencję do poprawy jakości nasienia przy stosowaniu pentoksyfiliny, koenzymu Q10, L-karnityny, kwasu foliowego, cynku, selenu, kwasów omega-3 czy N-acetylocysteiny [10, 11]. Również szeroko pojęty zdrowy styl życia czy redukcja masy ciała wykazują korzystny wpływ na płodność [12, 13]. Ciekawą i obiecującą opcją wydaje się zastosowanie selektywnych modulatorów receptorów estrogenowych (selective estrogen receptor modulators – SERM) u pacjentów z idiopatyczną oligozoospermią. W dużej metaanalizie potwierdzono korzystny wpływ SERM na parametry nasienia, stężenie LH, FSH czy testosteronu [12]. Również preparaty FSH – czy to wysoce oczyszczone (hpFSH), czy też rekombinowane ludzkie (rhFSH) – u pacjentów z idiopatyczną oligozoospermią poprawiają stężenie, całkowitą liczbę plemników, a także ich ruchliwość [14]. Tab. 5. Leki stosowane w wytrysku wstecznym i opóźnionej ejakulacji [4] Lek Dawka Wytrysk wsteczny siarczan efedryny 10–15 mg 4 × dziennie pseudoefedryna 60 mg 4 × dziennie midodryna 7,5–15 mg dziennie imipramina 7,5–15 mg dziennie melanianbromfeniraminy 8 mg 2 × dziennie desipramina 50 mg co drugi dzień Opóźniona ejakulacja midodryna 5–40 mg dziennie imipramina 25–75 mg dziennie pseudoefedryna 600–1200 mg dziennie johimbina 25–40 mg przed stosunkiem cyproheptadyna 4–12 mg przed stosunkiem amantadyna 100–400 mg dziennie karbegolina 0,5 mg 2 × w tygodniu Infekcje Zapalenie cewki moczowej i gruczołu krokowego nie są jasno powiązane z męską niepłodnością, a leczenie antybiotykami zwykle prowadzi do eradykacji mikroorganizmów, jednak nie ma pozytywnego wpływu na zmiany pozapalne i nie może cofnąć deficytów funkcjonalnych czy też defektów anatomicznych. Może poprawić jakość nasienia, ale niekoniecznie zwiększa prawdopodobieństwo poczęcia [4]. Zaburzenia erekcji i ejakulacji Zaburzenia erekcji i ejakulacji to powszechny problem, który w skrajnych przypadkach może doprowadzić do niepłodności. Dolegliwości mogą mieć tło neurogenne, farmakologiczne (alkohol, alfa1-blokery, antyandrogeny, leki przeciwdepresyjne), endokrynologiczne (hipotyreoza, hipogonadyzm, hiperprolaktynemia, cukrzyca) czy też być spowodowane nieprawidłowościami cewki moczowej. Leczenie wytrysku przedwczesnego jest możliwe, a skuteczność udowodniono dla dapoksetyny [krótkodziałający selektywny inhibitor zwrotnego wychwytu serotoniny (selective serotonin reuptake inhibitor – SSRI) zarejestrowany w tym wskazaniu], miejscowych preparatów anestetycznych oraz tramadolu. Zaburzenia ejakulacji natomiast mogą być leczone z wysoką skutecznością przy zastosowaniu szerokiego spektrum leków, stymulacji fizykalnej, np. wibratory, czy psychoterapii. Podsumowanie Niepłodność męska to istotny problem populacyjny, którego jednoznacznej przyczyny w 1/3 przypadków nie udaje się ustalić. Warto mieć świadomość, że oczekiwania pacjentów mogą znacząco przewyższać realne możliwości ich leczenia, a rozczarowania związane z niepowodzeniami terapeutycznymi będą jedynie nasilać dysfunkcje seksualne. Najbardziej niepokojącym zjawiskiem jest populacyjne pogarszanie się parametrów nasienia, a obniżenie płodności może dotykać większości mężczyzn. Stres oksydacyjny jest uznawany za powszechną patologię u niepłodnych mężczyzn, a preparaty o działaniu antyoksydacyjnym stanowią logiczne podejście terapeutyczne, chociaż najnowszy przegląd Cochrane zaleca ostrożną interpretację publikacji i ustaleń. Wydaje się jednak, że włączanie preparatów wieloskładnikowych zawierających chociażby L-karnitynę i antyoksydanty, a także zalecanie szeroko pojętego zdrowego stylu życia, nie tylko sprzyja poprawie parametrów nasienia, ale daje również pacjentowi poczucie aktywnego uczestnictwa w procesie leczenia [15]. Mimo braku konkretnych wytycznych dotyczących suplementacji, rynek farmaceutyczny proponuje preparaty o optymalnym składzie (np. Nucleox), które mogą dawać wymierne korzyści, nie niosąc ze sobą istotnych skutków ubocznych. Sami pacjenci preferują terapie umożliwiające naturalną koncepcję od innych metod wspomaganego rozrodu. W XXI w., gdzie to, co naturalne staje się wręcz drogocenne, takie podejście jest absolutnie zrozumiałe [15]. PIŚMIENNICTWO Bączkowski T., Kurzawa R. Infertility treatment in out-patient clinic. Family Medicine & Primary Care Review 2013; 15 (3): 435–437. Skrzypulec-Plinta V., Szamatowicz M., Goncikowska E. i wsp. Wspieramy płodność. Raport Koalicji na rzecz Kompleksowej Terapii Niepłodności, Warszawa 2015. Wijesekara Fernando Wijerathna S., Bandara N. Environmental and occupationalexposures as a cause of maleinfertility. Ceylon Med J. 2015; 60 (2): 52–6. Jungwirth A., Diemer T., Kopa Z. i wsp. Guidelines on male infertility. Advances in Andrology Online 2019; 6 (1): 21–39. Cegłowska A., Słowikowska-Hilczer J. Azoospermia – causes, diagnostics, treatment. Advances in Andrology Online 2017: 4 (1): 22–33. Dohle Arver S., Bet tocchi C. i wsp. Guidelines on male hypogonadism. Postępy Andrologii Online 2015; 2 (2): 26–45. Song Sung S., Her i wsp. Misuse of testosterone replacement therapy in men in infertile couples and its influence on infertility treatment. Clin Exp Reprod Med. 2019; 46 (4): 173–177. Del Giudice F., Busetto De Berardinis E. i wsp. A systematic review and meta-analysis of clinical trials implementing aromatase inhibitors to treat male infertility. Asian J Androl. 2019, 15. Peivandi S., Jafarpour H., Abbaspour M., Ebadi A. Effect of letrozole on spermogram parameters and hormonal profile in infertile men: A clinical trial study. EndocrRegul. 2019; 53 (4): 231–236. Omar Pal Kelly i wsp. Benefits of Empiric Nutritional and Medical Therapy for Semen Parameters and Pregnancy and Live Birth Rates in Couples with Idiopathic Infertility: A Systematic Review and Metaanalysis. Eur Urol. 2019; 75 (4): 615–625. Jannatifar R., Parivar K., Roodbari Nasr-Esfahani Effects of N-acetylcysteine supplementation on sperm quality, chromatin integrity and level of oxidative stress in infertile men. ReprodBiolEndocrinol. 2019; 17-24. Cannarella R., Condorelli Mongioì i wsp. Effects of the selective estrogen receptor modulators for the treatment of male infertility: a systematic review and meta-analysis. Expert Opin Pharmacother. 2019; 20 (12): 1517–1525. Suliga E., Głuszek S. The relationship between diet, energy balance and fertility in men. Int J VitamNutr Res. 2019; 10: 1–13. Cannarella R., La Vignera S., Condorelli i wsp. FSH dosage effect on conventional sperm parameters: a meta-analysis of randomized controlled studies. Asian J Androl. 2019, 5. Martins da Silva Male Infertility and antioxidants: one small step for man, no giant leap for andrology? Reprod Biomed Online. 2019; 39 (6): 879–883. Azoospermia, czyli brak plemników w nasieniu, dotyka około 1 procenta mężczyzn. Wyróżnia się dwa rodzaje dysfunkcji. Pierwszy wynika zwykle z niedrożności przewodów nasiennych, zaś drugi z nieprawidłowości w produkcji komórek płciowych. Jakie są przyczyny choroby, jak się ją diagnozuje i leczy? Czy azoospermia to wyrok i przekreślone szanse na ojcostwo? spis treści 1. Czym jest azoospermia? 2. Rodzaje i przyczyny azoospermii 3. Diagnostyka i leczenie azoospermii 1. Czym jest azoospermia? Azoospermia z definicji jest laboratoryjnym obrazem niepłodności, polegającym na braku plemników w ejakulacie. Krótko mówiąc oznacza brak plemników w nasieniu. To jedna z form męskiej niepłodności. Zobacz film: "Niepłodność a bezpłodność" Do najczęstszych przyczyn azoospermii należą mutacje genetyczne w receptorach androgenowych, mutacje w regionie AZF długiego ramienia chromosomu Y oraz mutacja genu CFTR, a także zaburzenia kariotypu lub choroby podwzgórza i przysadki. Azoospermia nie daje objawów chorobowych. Jej podstawowym symptomem jest brak plemników w spermie, co uniemożliwia posiadanie biologicznego potomstwa. Schorzenie to dotyka około 1 % mężczyzn. Warto jednak podkreślić, że w przypadku stwierdzenia niepłodności azoospermia odpowiada za nią nawet w 10%. Dobra wiadomość jest taka, że zaburzenie to nie wyklucza szans na posiadanie dzieci, ponieważ w większości przypadków można je skutecznie leczyć. Zobacz także: 2. Rodzaje i przyczyny azoospermii Azoospermię, ze względu na czynniki, które miały wpływ na jej powstanie, dzieli się na azoospermię obstrukcyjną, spowodowaną niedrożnością nasieniowodów i azoospermię nieobstrukcyjną, powstałą wskutek nieprawidłowości w produkcji komórek plemnikowych. Azoospermia może mieć charakter jądrowy, spowodowany brakiem lub bardzo niską produkcją plemników. Mówi się o niej, gdy jądra nie produkują plemników albo produkują ich niewystarczającą ilość. Niepłodność tego typu może być spowodowana niedorozwojem, zanikiem lub utratą jąder, zaburzeniem ich czynności wskutek działania różnych czynników, być efektem ubocznym działania niektórych leków, a także radioterapii i chemioterapii. Może mieć związek z: zaburzeniami hormonalnymi, uszkodzeniem kanalików plemnikotwórczych, nowotworem jąder, zaburzeniami rozwoju jąder związanymi z wadami genetycznymi, z uszkodzeniem jąder w okresie płodowym, żylakami powrózka nasiennego, zespołem samych komórek Sertoliego, a także terapią antynowotworową. Azoospermia może także wynikać z przyczyn pozajądrowych. Zwykle niedrożność powstaje w najądrzu lub nasieniowodzie. Niepłodność jest wówczas związana z niedrożnością nasieniowodów o charakterze nabytym lub wrodzonym. Przyczyną może być uraz lub wada genetyczna (np. zespół Klinefeltera), zapalenie najądrza, zapalenie prostaty, żylaki powrózka nasiennego, wrodzony braku nasieniowodów. Najczęstszą przyczyną azoospermii nieodwracalnej są powikłania po chorobach wieku dziecięcego, genetyczna wada wrodzona, niedorozwój albo zanik jąder. Może się jednak zdarzyć, że doszło do chwilowego zatrzymania wytwarzania przez organizm plemników. Do przyczyn azoospermii odwracalnej zalicza się na przykład stany zapalne i pozapalne w obrębie układu rozrodczego. 3. Diagnostyka i leczenie azoospermii Rozpoznanie azoospermii wymaga wykonania dwóch niezależnych badań. Gdy padnie podejrzenie niepłodności, pobiera się próbkę nasienia, którą ogląda się pod mikroskopem, w dużym powiększeniu. Jeśli w próbce nie ma żywych plemników, nasienie odwirowuje się, co pozwala na zagęszczenie i zgromadzenie w osadzie plemników oraz innych komórek zawartych w nasieniu. Jeśli plemniki są obecne, będą widoczne. Jeśli w osadzie nie stwierdza się plemników, pada diagnoza: azoospermia. Należy ją potwierdzić w drugim, powtórzonym i niezależnym badaniu. Kiedy padnie diagnoza azoospermii, co dalej? Niezbędne jest wykonanie badań: andrologicznych, hormonalnych (FSH, LH, testosteron, prolaktyna) i innych zleconych badań dodatkowych, z badaniami genetycznymi czy biopsją jąder włącznie. Jak leczyć azoospermię? Wszystko zależy od przyczyny dysfunkcji. W niedrożności stosuje się mikrochirurgiczną korekcję dróg wyprowadzających nasienie. Zawsze też należy wyeliminować czynnik, który negatywnie wpływa na produkcję plemników. W zaburzeniach hormonalnych wykorzystuje się leczenie gonadotropiną kosmówkową i gonadotropinami menopauzalnymi. Można również zastosować metody wspomaganego rozrodu. Często możliwość pozyskania plemników daje jedynie biopsja jąder, dzięki której możliwy jest zabieg zapłodnienia pozaustrojowego. Choć medycyna podsuwa wiele rozwiązań, dla wielu mężczyzn azoospermia ostatecznie oznacza brak możliwości bycia biologicznym rodzicem. Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Niepłodność u mężczyzn potrafi bardzo dobrze się ukrywać. Pozornie wszystko wygląda normalnie: mężczyzna nie ma problemów z potencją, dochodzi do stosunku zakończonego ejakulacją. Jednak mija miesiąc starania się o dziecko, potem następny i następny. Kolejne miesiące niepowodzeń mogą wywoływać złość a nawet depresję. Aż w końcu przychodzi myśl „a może problem niepłodności leży po stronie mężczyzny?” Jakie zatem parametry określające jakość plemników? Objętość nasienia Pierwszym parametrem służących do określenia jakości nasienia jest jego objętość. Prawidłowy przedział powinien zawierać się w widełkach między 2 a 6 ml. nasienia. Problem zbyt małej objętości ejakulatu nazywa się aspermią ( gdy objętość ta jest mniejsza niż 0,5 ml) lub hipospermią (gdy objętość mieści się między 0,5 a 2 ml nasienia). Przyczyną zbyt małej objętości spermy mogą być wady rozwojowe, zabiegi operacyjne, urazy, choroby zakaźne. Wystąpić może także tymczasowa aspermia, spowodowana dużą częstotliwością stosunków seksualnych. Dlatego dla prawidłowego przeprowadzenia badania nasienia, ważne jest pobranie próbki co najmniej 2 dni od ostatniego stosunku. Problematyczna może być również zbyt duża objętość nasienia. Wówczas zagęszczenie plemników jest mniejsze co może utrudniać zapłodnienie. Objętość spermy powyżej 6 ml nazywane jest hiperspermią. Liczba plemników Liczba plemników w nasieniu, to chyba najbardziej intuicyjny parametr jakości nasienia, gdy mówimy o płodności mężczyzn. Prawidłowa, aktualna norma WHO wynosi co najmniej 15 mln plemników na mililitr nasienia. Azoospermię stwierdza się, gdy w pobranej próbce nasienia nie ma plemników. Przyczyną takiego stanu mogą być niedrożność nasieniowodów, uszkodzenia jąder, niedoczynność przysadki mózgowej. Gdy w spermie znajdują się plemniki, lecz ich stężenie jest poniżej normy (poniżej 15 mln/ml) mówimy o oligozoospermie. Zdaniem wielu lekarzy, negatywnie na płodność mężczyzn, wpływa także zbyt duża liczba plemników. Zbyt duża koncentracja plemników, może ograniczać ich możliwość poruszania się . Przy stężeniu powyżej 250 mln/ml mamy wiec do czynienia z polizoospermią. Przy przeprowadzaniu testu na płodność, należy uważać, aby przed pobraniem części próbki, całość wymieszać, gdyż rozłożenie plemników może być nierównomierne. Ruchliwość plemników Ruchliwość plemników, oznaczaja ich zdolność do poruszania się w śluzie szyjkowym i w żeńskim układzie rozrodczym. Jeśli plemniki są nieruchome lub mogą poruszać sie ogonem ale dokonywać ruchów wyłącznie w jednym kierunku, wówczas uznaje się je za patologiczne. Zaburzenie związane ze zbyt wysokim procentem plemników patologicznych nazywany jest Asthenospermia. Obecne normy WHO wskazują, że nasienie powinno zawierać powyżej 32% plemników o ruchu postępowym szybkim, lub powyżej 50% plemników o ruchu postępowym szybkim lub wolnym. Wówczas możemy mówić, że jakość plemników jest na satysfakcjonującym poziomie. Morfologia plemników Przez morfologie rozumie się prawidłową budowę plemników. Plemnik składa się z główki, wstawki oraz witki. Zaburzona budowa którejkolwiek z części oznacza defekt całego plemnika, czyli teratozoospermie. Jest prawie niemożliwe aby u mężczyzn mogły być wytwarzane wyłącznie, lub nawet w większości prawidłowe plemniki. Produkcja plemników przez jądra jest procesem masowym, więc wystarczy, aby kilka procent z wyprodukowanych milionów była prawidłowa, abyśmy mówili o pożądanej morfologii plemników. Najnowsze normy WHO mówią o dolnej granicy 4% plemników o prawidłowej budowie, aby móc wykluczyć bezpłodność spowodowaną teratozoospermią i stwiedzić, że jakość plemników jest prawidłowa.

brak plemników w nasieniu forum